۱۳۸۸ تیر ۱۱, پنجشنبه

پی پا



خواب در بستر خود
بی خبر
خوش بودم
ناگاه
از زیر پنجره خانه ام
رد شد صدای پای
با خود برد دلم
خوابم بشکست و
آشفته شدم
خانه بگذاشتم و
خویش رها کردم
پی پای ندا دویدم
تا به دنیای عشق رسیدم
منوچهر مرعشی
1-07-2009

۱ نظر:

ناشناس گفت...

شاعر عزیز
عشق شعر پی پا همیشگی است و با عشقهای بازاری فرق می کند.
عشق حادثه ای است که به هیچ چیز دیگر شبیه ندارد.عشق در این شعر متعهد و قابل اعتماد
من با پای دل این شعر به دنیای پاکی و صفا سفر میکنم.

دنیای زیبایی زا به سادهگی و پاکی یک کودک شعر نویی را سرودید
همیشه در دنیای عشق باشی و روان مثل گلهای زیبا با چتر آبی