خون آبی

از خون آبی آهوان
زندگی جان می گیرد
از پیوستن جانها
موج اوج می گیرد
از سوختن پروانه ها
عشق شعله می کشد
از صبوری کوه
سبزه بر می خیزد
در سکوت دریا
نهنگان نهفته اند

تبر بدستان تباهی
بیهوده خون شقایقها را می ریزید

منوچهر مرعشی
31-07-2009

ضرب

بی تردید برخورد با مجاهدین در 30 سال گذشته و کشتار اخیر در شهر اشرف از رذیلانه ترین معاملات آشکار و پنهان ارتجاع و استعمار در قرن ماست که در ذهن تاریخ معاصر بشر خواهد ماند از طرف دیگر صبوری، تحمل، هوشیاری، تعهد اصول گرای، آزاد منشی، صلح طلبی، مسالمت جوی، پایداری، گذشت وفاداری کم نظیرمجاهدین به مثابه نیروی بر خاسته از تاریخ و فرهنگ مردم ایران را در برابر چشم جهان به نمایش می گذارد که این کنش و واکنش در ضمن عیان کننده و افشا گربسی ماهیت هاست که دستاوردیست ارزشمند وانسانی و متعلق به جامعه بشری. سر انجام این کشتاربه هر کجا بینجامد تا همین جا دو باره در شرایط زمانی و تاریخی متفاوت رزم ،خون، تلاش و نیروی رزمندگان اشرف را در نبرد و خون و آرمان مردم ایران ضرب کرد که حاصل آن بی شک در یک پروسه کوتاه یا طولانی سهل یا سنگین افزایش اراده ونبرد و خواسته های مردم ایران برای آزادی و رهایی هر چه بیشتر خواهد بود

ضرب

خیابان در بیابان
بام در کوچه
خون در شور
عشق در عشق
رزم در رزم
عزم در عزم
بیشه در بیشه
کوه در دشت
ریشه در خاک
سهراب در سیاوش
آرش در رستم
ترانه در ندا
سپیده در سحر
مریم در اشرف
فروغ در سارا
شیرگل فرشته در
شیرآهن کوه
پرنده در باد
رقص در شادی
شعر در موسیقی
آهنگ در طپش
شیپور در طبل
پا در راه
دست در تصمیم
اراده در عمل
آگاهی در شناخت
توده در سازمان
قیام در پیشتاز
شعله در شعله
خشم در خشم
.....
منتطرباشید
تا
خیزش طوفان

منوچهر مرعشی
30-07-2009

باران نور

می خواهم خویش تن خویش را
به باران نور بسپارم
تن به رود زندگی
پا بپای سفر
دست در دست رها
تا انتهای راه بروم

من از قیدهای شما بیزارم
می خواهم زندگی کنم

28-07-2009
منوچهر مرعشی

صدای صبح

شاید اگررویا نبود
پرنده خیال پر نمی کشید
شاید اگر سکوت سنگ نبود
فریاد فغان سر نمی داد
شاید اگرغم نیزار نبود
قمری نمی خواند
شایداگرپیام قاصدک نبود
باد نمی وزید
شایداگردلخوشی کودکی سیاه نبود
برف نمی بارید
شاید اگرمستی بلبل نبود
تاک خوشه نمی داد

شایداگر بغض ابر نبود
باران اشک نمی بارید
شاید اگر نوازش آفتاب نبود
نهاله قد نمی کشید
شاید اگرمهربانی خاک نبود
دانه خود نمی نمود

شاید اگرچشمهای تو نبود
من طعم عشق را نمی چشیدم
شاید اگرسرراهم سبز نمی شدی
من خشک می شدم
شاید اگرعزم تو نبود
رزم را فراموش می کردم
شاید اگرخندهای تو نبود
شادی را گم میکردم
شاید اگرتورا نمی دیدم
چشمهایم بسته می ماند

شاید اگرصدای صبح نبود
دلی بیدار نمی شد

27-07-2009
منوچهر مرعشی

بارانی امید

سعی می کنم خود را لحظه ای بجای ترانه موسوی در زیر دست و پای بوزینگان پلید قرار دهم آیا می توانم لحظه ای درد او را تحمل کنم!؟ آیا می توانم حد پستی و شقاوت این دیوان سیاه دل را بفهمم.!؟..آیا می توانم سکوت و بی تفاوتی را درک کنم!؟...
　
دراین قحطی عشق
من دراندیشه قلبهای فردایم
در این سال خشک
من دراندیشه دانه های خفته درخاکم
در این جنگل وحشی
من در اندیشه نازکی نهاله هایم
در این بیابان بی رحم
من دراندیشه چشم های غزاله هایم
در این نیزه باران زوزه ها
من دراندیشه پرواز ملودی هایم

با این همه اما
دلم بارانی امید است
　
منوچهر مرعشی
23-07-2009

شیرگل فرشته

برای زنان ایرانی که با دلیری، زیبای ،عشق و انسانیتشان چشم در چشم رو در رو و چنگ در چنگ باهیولای ضد انسانی ارتجاع مذهبی در نبردند صورت ماه شان را می بوسم دستشان را می فشارم وبه آنها افتخار می کنم وبرایشان آرزوی پیروزی دارم

شیرگل فرشته

در چشم شب شکفته
این همه شیرگل فرشته
شعله بدست و سرکش
از هفت شهر و خوان گذشته
بسته کمر
رو گشاده
چابک و زیبا و دلیر
دختر ایران زمین
در دل میدان رزم
گشته کنون
حامی مام وطن
چشم جهان
خیره به چشم نداها
پیچیده درگوش عالم
صدای هزاران ترانه ها
می رسد از هر سویه
آسمان این خاک
صدای بال صدها فرشته:
غزل ،هما، ستاره
اشرف، مریم،مرضیه

شیرگل فرشته ها
درود پرستوها بر شما
　
منوچهر مرعشی
23-07-2009

خمینی نتوانست جانشینانش هرگزنخواهند توانست

خمینی چه به اعتبار فردیش و چه به عنوان بر آمد تاریخی اجتماعی سیاسی فرهنگی مذهبی و روانشناسی بخشی از جامعه ما، غول هراسناکی بود که به دلیل دیکتاتوری سلطنتی و شرایط خاص جهانی زمان خودش از شیشه دین و مذهب و.. سر بر آورد که ایستادگی در برابرش بظاهر غیر ممکن می رسید و او آمده بود که با قیچی دین و مذهب و انقلاب و مردم و..همه چیز ما را به اندازه پندارهای پلید و تاریک خود ببرد و بدوزد و با تمام توان و شقاوت و شیادی و جنایت در این مسیر رفت اما مقاومتی از عمق همین تاریخ و فرهنگ و جامعه ایران با همه سختی و سنگینی و صداقت و وفاداری و پایداری در برابر این غول انسان کش بپا خاست و به هر قیمت ایستاد و ایستاد و صبر و پایداری کرد تا هم اکنون وبا قاطعت و جدیت و هوشیاری و درستی و راستی و پاکی و روشنی به دیو بزرگ و جانیان حقیر و پست گفتند نمی گذاریم و نمی توانید پندارهای پست و زشت خود رادر جامعه و میهن ما عملی کنید و این داستان پر رنج ورزم وخشم و خیز و افت و.. در اشکال مختلف در طول رود زمان جاری بوده وهست اینکه این نبرد چگونه ادامه خواهد داشت وبه چه شکلی پیش میرود رفت و .. موضوعاتیست باز و قابل بحث و تامل اما یک چیز یقانا پس از سه ده به اثبات رسیده که خمینی نتوانست جانشینانش هرگزنخواهند توانست
پاشنه آشیل هیولا هم همین است که این پدیده ضد تاریخی و ضد انسانی آن هم در عصر انفجار اطاعات و آگاهی و نزدیکی و همبستگی بنی بشر نمی تواند بر مردمی در حد مردم ایرن حکومت کند این مردم این موجود ضد تکاملی را با تمام رگ و ریشه های فکری تاریخی فرهنگیش دور خواهند ریخت و تف خواهند کرد.خانه تکانی اساسی نوروزی ما با همه سختی تلخی و سنگینیش سالهاست شروع شده و تا جارو کردن جرثومه های ارتجاع دینی و مذهبی و ..از ضمیر و ذهن و اندیشه وتاریخ و فرهنگ فردی و جمعی جامعه ما پیش خواهد رفت خانه تکانی نوروزی و بهروزی بزرگ در را ه است
منوچهر مرعشی
22-07-2009

ستاره نوزاد

برای ترانه موسوی نو گلی که سوخت اما کراهت و زشتی بوزینگان را در برا بر چشم جهان بیشتر عیان کرد

دیشب که یادت
خواب را
از خانه چشمهایم پراند
ستاره نوزادی
که از پنجره خانه ام رد می شد
با صدای سنگین
ترانه ،

تو را می خواند
منوچهر مرعشی
20--7-2009

پوشیده پرده زمان

با چشمهایش
به شکار ستاره میرود
با لبخندش
سفره مهربانی می گستراند
با آوازش
باغ رویا می رویاند
با اشاره اش
آسمانی پرنده می پراند
با سخنش
کوه های سنگی جان می گیرند
با کلامش
پل رنگین کمان چهره می نماید
در گذرش
دشتهای خفته بیدار می شوند
در سفرش
رودی سینه سرخ همسفر می شوند
با گریه اش
دانه های پنهان پدیدار می شوند
با غمش
غنچه ها شکوفا می شوند
با آشفتگیش
دریای آرام به خشم می آید
با دم گرمش
کوه یخ آب می شود
با آه دلش
لالهای آتشین شعله می کشند

این یار من است
پوشیده پرده زمان
که اینچنین

رخ می نمایید
گام بگام
　
منوچهر مرعشی
19097-2009

جرعه قیام

در پاسخ به دوستی که با نگرانی خیرخواهانه می پرسید کجایند...

جرعه قیام
　
کجایند؟کجایید؟کجاییم؟
هستیم، هستند، هستید
همین جا، همین حالا، همه جا
درقامت ستون
بر شانه های پل
در مهربانی سقف
در تحمل تیرک
در مهمانوازی نیمکت
در صبوری سنگفرش
در تواضع خاک
در بغض خانه
در فریاد خیابان
در صمیمیت کوچه
در امتداد جاده

در حنجره بلبل
در رخ رنگی گل
در آواز آبشار
در ترانه جویبار
در زمزمه چشمه
در خیزش موج
در پرش توفان
در دهان آتشفشان

در پیراهن تازه
در پرواز اندیشه
در جستجوی فکر
در میدان اراده
در توان دانایی
درچشم بینش
در بینایی خرد
در تابش آگاهی
در دستهای زمان
در گامهای تاریخ
در مسیرعبور تغییر
در بادهای گره گشا

در زلال آب
در چشم شراب
در اشک شمع
در نم غم غربت
در خاک خانه
در خلوت تنهایی
در حلقه یاران
در نوازش نسیم
در سیلی طوفان
در غرش شیر
در معصومیت آهو
در جمع ستاره ها
در تنهایی آفتاب

در سایه بلوط
در هدیه انگور
در سرخی توت
در خون شقایق
در محصول زنبور
در حضوره سبزه
در سخن سوسن
در چشم نرگس
در دلنازکی یاس
در خواب دانه
در جنبش جوانه
در انبوه درختان
در زردی گنم
در بوی نان

در طعم خیزش
در جرعه قیام
در شیرینی تحول
در لذت حضور
در نوشیدن ارزش
در شکست ذلت
در گسستن از بندآیین
در باز شدن جهان
در آبستن شدن فکر
در تولد فرهنگ
در نیروی جوانی
در فصل تازه
در فروپاشی جهل
در پیله خویش
در گریه نوزاد
......
راستی کجایند؟
باز هم بپرسیم کجا هستند؟
گر نیک بنگری ای دوست
خود بهتر ز من بینی
که کجاها هستند
منوچهر مرعشی
15-07-2009

چه باک

صدایتان رسید
به گوش کهکشان
شقایقهای شیفته
شاهدان رزمتان
باد میبرد هرسو
خبرداغ حضورتان
چشم دوخته اند
ستاره ها به چشمتان
چترآبی عشق گشوده
آسمان بر سرتان
چه باک از
کوران وکران و سنگ دلان
چه باک از
این و آن
قلب پرنده ها
می پرد برایتان
شبنم پاک دل
نشسته برمژگانتان
درود عابران بی قرار
نثارتان
نیاکان ماندگار تاریخ
همسفرتان
آهنگ زنده زندگی
هم نوایتان
دست سترگ صمیمی هستی
پشتتان
چه باک از
تیغ سکوت و تاریکی منکران
چه باک از
این و آن
12-07-2009
منوچهر مرعشی

آمده ام

ستاره چین آمده ام
ز دشت شب فلات پیر
آمده ام غزل درو کنم
ز سینه سوخته سینه سرخ
آمده ام ترانه جمع کنم
ز تربت پاک تازه خواهرم
آمده ام نور درو کنم
ز چشم گشوده سیاه سرخ گلم

آمدهام که زیر و رو کنم
بساط دیر پای سیاه جور دیو
آمده ام پای نبرد
گر برود سرم
ترک میدان نکنم
آمده ام سد سکوت بشکنم
امده ام ظلم بزیر کشم
آمده ام شکار شب

از رهی سخت و دور
دوان دوان نفس زنان
خسته جان و خون فشان
پس از عبور از زمان
از خود و این وآن
هزار زخم بر سر و تنم
ولی
روشن وشعله ور آمده ام
　
منوچهر مرعشی
11-07-2009

فصل:

شب و شمع و شعر
شور و شوق و شورش
انگور و انار و سیب
نبرد و خیزش و قیام
نسیم و باد و توفان
ابر و رعد و باران
عقل و دانایی وجرعت

فصل محصول رنج
فصل گل دادن بغض
فصل جنبش جوانه ها
فصل آواز آرزوها
فصل رقص گیتار
فصل پرواز موسیقی
فصل نرگسهای نارنجی

فصل:
عرق ریزان شکوفه ها
وحشت بیداری جمعی
رگبار پرسش از خویش
جراحی تاریخ مقدس
بریدن از ناف دین
دیدن انسان روی زمین
باز بینی، باز دیدن
چند بعدی، رنگی

فصل:
پچ پچ های تازه
فریاد خموشی
روشن شدن تاریکی
خوشه های نورانی

فصل:
بارانهای تابستانی
میوه های گس
چراغ راه نماهای عوضی
خاکستریهای آبی
　
فصل گذر ما
از ما
منوچهر مرعشی
09-07-2009
　
　
　

دستها

ایستاده روی دو پای خویش
بر گرده زمین
رو سوی آسمان
با دستهای روشن چشمهایم
صورت ماه ستاره ها را
لمس می کنم
و
دستهای رنگی رویا هایم
می رسد تا جزایر نادیده کهکشانها
و
پوست دستهای گندم گونم
خیس عرق می شود
و
آب گلیم خشک می شود
و
دل بی تاب
بر در ودیوار سینه می زند
و
شوق پر می کشد
از نگاهم
و
شادی می نشیند
بر لبانم
و
شبنم اشکم شعری می شود
جاری از زبانم
　
منوچهر مرعشی
08-07-2009

سبد

با الهام از نوشته ها و برای دوست عزیز ناشناس آشنا

چه نشتی
سبدت را بردار برویم
شعر بچینیم
از دستان درخت
از قلب باران
از سینه خاک
از بغض ابر
از چشم نرگس
از رنگ کاشی
از دل کندو
از بوی ریحان
از منقار قناری
از لبخند تو
از زلف خورشید
از جان کلام
از خون قلم

شک نکن
شعرهمه جا هست
حتی زیر خشت خانه تنهای
برخیز عزیز
اسبت را زین کن برویم
05-07-2009
منوچهر مرعشی

خون مهتابی

هر شامگاه که ماه
از آسمان میهن من می گذرد
خون مهتابی می چکد
از چشمهایش
بر سنگ فرش خیابان ها
و ما عرق ریزان
با ناخن وایمان
دل تاریکی را
نقب می زنیم
بسوی چشمه های روشن
منوچهر مرعشی
04-07-2009

عشق جاریست

ستاره بجنگ شب نیامده است
و نه پلنگ به شکار ماه
و نه من به دشمنی با تو
پیدا و پنهان
در این جهان
عشق جاریست
که گاه
چشمهای ما نمی بیند
منوچهر مرعشی
04-07-2009

تو

با هر نگاهت
صد پنجره آغوش می گشاید
با هر لبخندت
صد پرنده پر می گیرد
با هر سلامت
صد جوانه گره می گشاید
با هر گامت
صد کاروان محمل می بندد
با هر اشکت
صد دانه بیدار می شود
با هر اشاره ات
صد ستاره چهره می گشاید
با هر کلامت
صد ترانه به رقص می آید
با هر شعارت
صد شعر صف می بندد
با هر آوازت
صد ساز می نوازد
　
منوچهر مرعشی
04-07-2009

آبی تراز عشق

ستاره ای
آبی تراز عشق
در آسمانی سرخ
بر پیشانی
روزی سیاه
　
منوچهر مرعشی
04-07-2009

هزارمرغ

سرشار زندگی
با دستهای خالی
سینه ای پر ستاره
قلبی لبریز عشق
و
چشمهای پر از پرنده
به نبرد برای زندگی
با هیولای بی قلب پلیدی
بر خاستی
خونت را به خیابانها بخشیدی
و
جهانی را
به نگاه خود دوختی
آنگاه
از چشمهای خویش پر کشیدی
و
هزار مرغ شدی
　
منوچهر مرعشی
03-07-2009

پی پا

خواب در بستر خود
بی خبر
خوش بودم
ناگاه
از زیر پنجره خانه ام
رد شد صدای پای
با خود برد دلم
خوابم بشکست و
آشفته شدم
خانه بگذاشتم و
خویش رها کردم
پی پای ندا دویدم
تا به دنیای عشق رسیدم
منوچهر مرعشی
1-07-2009