باران چشم

در شبی غریب

چشمهایت

بر خاک دلم بارید

ومن

صبح شدم

منوچهر مرعشی

26-05-2009

زنده

برای شهدای 4 خرداد بنیان گذاران سازمان مجاهدین خلق ایران محمد حنیف نژاد سعید محسن علی اصغر بدیع زادگان و دیگر یاران و از طریق آنها به همه انسانهای که زندگی و مرگشان زندگی ساز و حیات بخش بوده وهست آنان که در پیوند عمیق و گسترده با کل هستی زنده و جاوید و بارور باقی خواهند ماند

زنده

بر تیرک اعدام

زنده اید

زنده و حاضر

زنده در نوای نی

زنده در طپش طبل

زنده در بانگ شیپور

زنده در آواز موسیقی

زنده در ترانه باران

زنده در آبی آسمان

زنده در آوای یاران

زنده در آهنگ رزم

زنده در شعر عزم

زنده در نجوای دلها

زنده در روح رنگین کمانها

زنده در قیل و قال کاشفان

زنده در شادی کودکان

زنده در بوسه رعد

زنده در پیشانیه کوه

زنده در خنده برق

زنده در گنج خاک

زنده در چشم شورش

زنده در خشت خروش

زنده در قد قیام

زنده در تب تغییر

زنده در توفان دگرگونی

زنده در نسیم دوستی

زنده در عریانی حقیقت

زنده در صداقت آیینه

زنده در چشمه ایمان

زنده در راه یقین

زنده در وادی عشق

زنده در شهر آرمان

زنده در دنیای خیال

زنده در باغ رویا

زنده در دست دشت

زنده در نغمه چشمه

زنده در سرود رود

زنده در خیزش امواج

زنده در قامت تاریخ

زنده در خاطر جمع

زنده در کلبه خویشتن

زنده در دل حال

زنده در لحظه حاضر

بر تیرک اعدام

زنده اید

زنده و حاضر

در قلب هستی

منوچهر مرعشی

25-05-2009

صداقت سپیده

و من امروز

دلم را به دوست می سپارم
که مدام آن را از من می طلبد

وپا به حریم خلوت باغ می نهم
واز مسیر دانه عبور خواهم کرد
و دستهایم را
با سایه سیب پیوند می زنم

وبا خواب شقایق
در می آمیزم
وازدر گاه سوسن
با صدای بلند
سوالم را خواهم پرسید

وتن به لذت فروتنی باران می دهم

وبه مهمانی بوی گیس خیس سبزه ها
و جشن گنجشکها می روم

ودستهای بخشنده زمین را می بوسم
و به صداقت سپیده تسلیم می شوم

منوچهر مرعشی
23-05-2009

عاشقان صبور

پابپای دل

تا خدا

پیش می روند

عاشقان صبور

بی گله زگل

زسرزنش خار می گذرند

تن به باران تیغ بلا می دهند

جان به زخم زبان می سپرند

به امید وصل یار

دار و ندارمی دهند

نه از جنس این جماعت حسابگر زبونند

از خود فراتر می روند

به دور دستها می نگرند

سانت سانت راه های تازه می گشایند

خشت خشت دنیای نو می سازند

صبورتر ز سنگ صبورند

محکمتر ز آهن و پولاد ند

پیوسته و بی مهابا در پیکارند

فراتر از طاقت،

تا آخر خط پایدارند

گویی این عاشقان صبور

ریشه در دل هستی دارند

منوچهر مرعشی

07-05-2009

صبحی شب آمد

از ماه

یک صبح

شب آمد

عمامه بسر

با نعلین و عبا

چهره ای بظاهر نورانی

دررکابش

جماعتی زبوزینه ها

قدیسینش

همه مار بر دوش

ایسناده به صف

در چپ و راست

بال زنان

گرد سرش

فرشته های زشت و بد خو

با نغمه های

غم و نکبت و ماتم و اندوه

یک صبح

شب آمد

از ماه

ما،

در خیال و امید

پی فرشته آزادی

اماء،

بی خبر و

ساده دل و

نشه و

حیران

بر سر نشانده

تخت شیطان

بر زبان روان ذکر نام

الله

وخلیفه

و قرآن

.............

ویران کردیم

ایران و

خود و

خانه و

همسایه و

جهان

پر ز آشوب

تا کنون

چند صباحی

بگذشته بر ما زمان

چنین سخت و پریشان

بعد این همه

سیل خون و فقر و

رنج بسیار

گویی گشته ایم

ز خواب غفلت

کنون بیدار

امروز،

ما و این اوضاع:

داده اند به دستمان

حکم جلادان

بر سرمان سایه

حکومت شیطان

در این میدان دوران

در این دایره زمان

چاره ای نیست یاران

جز نبرد جمعی همه جانبه، جانانه

با پیامبران انسان کش آدمخواره

07-05-2009

منوچهر مرعشی

آغوش خیال

در من

ترانه ای جوانه می زند

شعری جاری می شود

آهنگی فواره می زند

بغضی ملودی می شود

در من

کلمات جان می گیرند

واژهها برقص می آیند

جملات صف می بندند

خیال آغوش می گشاید

حادثه ای سر می زند

در من

خشمی خاموش می شود

ناله ای آواز می شود

زخمی زمزمه می کند

دردی زبانه می کشد

در من

پرنده ای پر میگیرد

دانه ای ریشه می دواند

نطفه ای بسته می شود

لحظه ای سر می رسد

در من

الهه ای بیدار مشود

ندای بگوش می رسد

ستاره ای طلوع می کند

قصری بر پا می شود

اندیشه ای نقش می بندد

در من

کبوتری آشیانه می سازد

دوستی بذر می افشاند

محبت بی دریغ می بارد

عشق جان می گیرد

گذشت پا می گیرد

در من

خدا رخ می نماید

مرا لحظاتی،

با خویشتن خویش

و کودکی که در راه است

تنها بگذارید

منوچهر مرعشی

05-05-2009

نام

تو را چه بنامم ؟!

می بینمت

می بویمت

می شنومت

لمست می کنم

مزه مزه ات می کنم

هم،

فراتر از حواس منی

با منی

در منی

برون ز منی

در دست رسی

هستی در هستی

در می یابمت

می شناسمت

اماء

نمی دانم

چه بناممت؟!

منوچهر مرعشی

03-05-2009

سایه

در شلوغی شهر

زنی تنها بود

تنهایی و تنهایی

در روشنی روزش

تاریکی بود

تاریکی و تاریکی

در زیبای چشمهایش

چشمه اشک بود

اشک و اشک

پیوند دنیای عواطفش

گسسته بود

گسستگی و گسستگی

جام بلورین دلش لبریز

درد بود

درد و درد

از امواج نگاه عابران

بی تفاوتی می بارید

بی تفاوتی و بی تفاوتی

از زن،

در انتهای آن روز

در کوچه ویرانی

زیر نور لرزانی

انگار، سایه ای باقی مانده بود

منوچهر مرعشی

04-05-2009

در این هستی

دیدمت

دست در دست بلورین موج

زیر چتر چشم آسمان

با دل دریا می رقصیدی

دیدمت

سر در جمع ستاره ها

سر مست

گفتگو با کهکشان

دیدمت

با دست مهربانی

گیسوی خورشید را

شانه می کردی

دیدمت

بی خستگی

پابپای باد می رفتی

کوه به کوه

دیدمت

با ماه خرامان

در دشت شب

دیدمت

بر بوم نقاشی

با صبوری

انتظار رنگها را می کشیدی

دیدمت

گونه نرگس را

پاک می کردی

ز گرد نگرانی

دیدمت

در چشم آهو

پر ز ناز

دیدمت

پشت پرده مه

پر ز راز

دیدمت

در خواب

گام برمی داشتی سوی من

دیدمت

بالا می رفتی

از بام خیال خانه ام

دیدمت

با صفا

خوش بودی

خوش هستی در این هستی

منوچهر مرعشی

03-05-2009