میدان وسیع مبارزه در جهت تغییر و تکامل روابط و مناسبات انسانی محدود به هیچ کس و هیچ چیز نیست بلکه کاروان نیروهای تغییر هر سدی راه هم در مسیر پیش رفت خود کنار خواهند زد.درمسیر راه تغییرجوامع انسانی به پیش هیچ چیز فیکس، از پیش تعیین شده ومطلق نیست. همه عوامل با هم مرتبط و در هم موثرند.به این ترتیب تا جای که به عنصر آگاه و مسول بر می گردد (عامل انسانی)آن که قدرت کشف و انطباق بالاتری دارد می تواند در جهت بقاء خویش و پیشرفت جامعه موثرتر واقع شود.جامعه به عنوان مکانی برای زندگی جمعی و میدان نبرد برای هر چه انسانیتر کردن زندگی فردی و اجتماعی پدیده ایست چند جانبه، پیچیده، درهم تنیده و در حال تغییرات اجتناب ناپذیر، همه جانبه، سریع و مداوم وگاهی شگفت انگیز،جهش وار،قابل تحسین، تاسف بار، ویران کننده ، شوکه کننده، بیدار کننده باورنکردنی، غیر قابل انتظار و پیش بینی و... می باشد.اگر تنها نظری افکنیم حظور و ظهور و وقوع و تداوم تغییر و تحولات کوچک و بزرگ را می توان در طول تاریخ و امروز جوامع بشری مشاهده کرد. ما ایرانیان وجامعه ما با وجود سد و بختک دیکتاتوری مذهبی حاکم بر کشورمان اما در حد و نوبت خود در مسیر گذر زمان قرار گرفته ایم.در محدده زمانی کوتاه 30 سال بسی تغییرات در جهات مختلف رخ داده است. اگر تنها نگهمان را روی تاکتیکها و تکنیکهای مبارزاتی ذوم کنیم خواهیم دید که به مدد علم و تجربه و آگاهی و روشنگری وتغییر زاویه دید و اندیشه و جهان بینی و فرهنگ و.. تا چه اندازه میدان مبارزه وسیع و رنگین شده است و هر روز چشم انداز تازه تر و گسترده تری پیدا میکند و این از جمله آن چیزیهای است که بخصوص نسل من باید به آن توجه کند، از آن هراسی نداشته باشد، آن را درک و فهم کند، از آن بیاموزد. چرا که تحولی قابل تحسین و امید بخش است. میدان مبارزه هر چه وسیع تر حاصل نبرد سهل تر و گسترده تر، روشهای مبارزه هر چه متنوع تر رسیدن به اهداف مبارزه کوتاه تر و وسودمنتر برای کل جامعه، در مقابل فرهنگ تنگ کردن میدان مبارزه، حذف کردن دیگران، محدود کردن شیوه ها، انحصارطلبی، تنگ نظری، دفع کردن، بخل ورزی،و.. باید فرهنگ همگانی کردن مبارزه، راه باز کردن، میدان دادن، پذیرش، همکاری، تشویق کردن ،همبستگی دوستی و.. را در میان خود و دیگران و همه آنانی که به هر نسبتی و با هر عقیده و از هر پایگاه اجتماعی در جهت تغییرات انسانی تر( یعنی حداقل در حال حاضر بر چیدن بساط حکومت مذهبی ودینی و برقراری دمکراسی و اجرای اصول شناخته شده حقوق بشر) حرکت می کنند البته با حفظ هوشیاری و استقلال حقوقی و حقیقی اصل قرار داد. ازمرزهای ساختگی، دیوارهای بنام تقدس،انیشه های فرمولی،روشهای کهنه و فضای بسته بگذریم تا بتوانیم سهل تر و شادتر و با نیروی بیشتر از این وادی عبور کنیم .
منوچهر مرعشی
29-11-2009
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر