صد ساله ام ،
اما کودکی در من
بی سبب شادی می کند
سالخورده ام،
اما نوزادی در من
این پا و آن پا می کند
زمستانم،
لیک بهار در من
دائم سرک می کشد
سردم ،
اما آتشی در من
هی شعله می کشد
پیرم،
اما جوانی در من هست
و پر از پیام تازه ام
سپید مویم،
اما زمان و کهولت و نیستی
را نمی پذیرم
خاموشم ،
لیک صد صدا در من
آواز زندگی می خوانند
منوچهر مرعشی
۱۱-۱۲-۲۰۱۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر