نوروز خودمان را می ګویم این هفت هزار ساله جوان، و این پیر برنا.
عجیب است که بعظی از پدیده ها به دلایل ګوناګون ګوی در ګذر زمان سر زنده تر، جوانتر، شادتر، زیباتر، درخشانتر، و کاملتر جلوه می نمایند.
مثل انسانهای که با انتخاب درست، تلاش بی وقفه و فداکاری از وجود خود اثری ماندنی بر هستی بجا ګذاشته اند، مثل هنرهای اصیل انسانی در همه زمینه ها ، مثل مشعل علم، مثل چراغ عقل، مثل نور بینش ، مثل سنتهای عالی و..
این ارزشها و سرمایه های لایزال و پربهای انسانی تنها منحصر و متعلق به فرد و یا جعع خاص ومحدودی نبوده و نیست بلکه در همه جوامع و فرهنګهای بشری به اشکال ګوناګون وجود داشته و دارد. نوروز ما که امروز دارد جهانی می شود از جمله سالخوردګان جوان است که ما را هر سال سر فراز و بیدار می کند تا بخود آییم و با تولدی دوباره زندګی را آن ګونه که شایسته فرزند انسان است از سر ګیرم و در این راه بی ترس و بی باک، پر شور و شاد، روشن و راستګو ، پایدار و با یقین، اهرمین ضد زندګی و دشمن انسان را از هر طریق بر سر راه سعادت بشری کنار بزنیم. چنین باد.
اما من با همه احترامی که برای عمو نوروز مهربان، دوست خوب بچه ها دارم فکر می کنم با آن ریش پاک سفیدش بیشتر تعلق به زمستان دارد تا بهار رنګین و پر غوغا و نا خود آګاه سنت کلاس را در ذهن تداعی می کند. همین طور حاجی فیروز با مزه و شیرن سخن که با صورت سیاهش کهنګی فرهنګ پوسیده در باری را بیاد می آورد که من با هر دو کمی مشکل دارم .
به نظر من بهتیر است در جشن های سال نو دختران زیبا و دلیر ایرانی با لباسهای بسیار قشنګ و خوش رنګ و نقش محلی همراه با رقص و آواز وشادی بصورت جمعی و کارنوالی اندک اندک دوستانه و محترمانه جای حاج فیروز و عمو نوروز را بګیرند و نقش اصلی را در ایام نوروز به خود اختصاص دهند و با وجود و حضور پر شور و رنګ خود فضای نوروز را لبریز شادی و زیبایی کنند . لازم است که نوروز هم متحول و آپ دیت شود. نوروزتان باز هم پیروز
منوچهر مرعشی
۲۹-۰۳-۲۰۱۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر