سکوت

گاه

سکوت

به سنگینی صد سخن است

ز سنگ سختر است

صدا را شکستن است

گاه

سکوت

آبستن حوادث است

سرشار ز جنبش است

زمینه پرورش است

مقدمه شورش است

تدارک بر خاستن است

گاه

سکوت

خاموش پرسیدن و پاسخ است

دردریای اندیشه غرق شدن است

صورتی ز سفر به خویشتن است

صحنه ای از تصحیح بینش است

گاه

سکوت

به حقیقتی رسیدن است

آرام بر دانش افزودن است

هیاهوی هیچ را به چالش کشیدن است

شناخت را بی شلوغی کاویدن است

ارتباطی بی واسطه با هستی است

سرمستی از قانع شدن است

رسیدن به آستانه آرامش است

گاه

سکوت

خلوتی خالصانه است

جستجوی صامت سعادت است

غوغای بی صدای درون است

رقص بی آهنگ جان است

گاه

سکوت

ضرورت است



منوچهر مرعشی

10-01-2011