مرضیه بدون تردید برای همیشه در فرهنگ و تاریخ ایران و از آن طریق در خاطر جهان حضور خواهد داشت. او با زندگیش چیزی بر جهان افزود که جاودان خواهد ماند. اوبا تلاش و آگاهی و مسولیت پذیری دلیرانه اش جهان ما را لطیف تر و انسانی تر و زیباتر کرد. به همین دلیل چنین انسانهای با مرگشان زنده تر جلوه میکنند و در جمع زندگان بیشر از زمان حیاتشان حضور پیدا می کنند. این هم یکی از شگفتیهای قوانین حاکم بر زندگی انسانیست."هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق".
مرضیه در طول حیات ارزشمندش کوشید تا در حد امکان و توان استعداد خود را شکوفا کند .در کار خوانندگی موسیقیدانان می گویند او در اوج بود در زمینه شکستن سنتها ی اسیر کننده اجتماعی و فرهنگی و مذهبی و .. او بسیار بی باک بوداو با زنانگی و زیبایی و شعر و ترانه و موسیقی و صدا به قلب ارتجاع تاخت .در زمینه اخلاق او یکی از پاکیزه ترین ها بود و در زمینه نبرد و مبارزه او از شجاع ترین ها بود و در زمینه صداقت او از کم نظیرترین ها بود چنان که صادقانه و سر فرازانه در زمانه ای بسیار ناجور بر صداقت و راستی مبارزان میهنش در بدترین شرایط بی ترس و حسابگری با صدای رسا و حرفی روشن گواهی داد و هرگز مغلوب شرایط نشد و آنچه را به چشم دیده بود و قلبش گواهی می داد خروشید و شورید و بیان کرد تا خود گواهی باشد در این زمانه. مرضیه با انتخاب آگاهانه و دلیرانه در پیوستن به رزمندگان صدیق مردمش و هجرت از تنهایی و نفی تمام عیار دیو سیاه ارتجاع مذهبی حاکم بر کشورش حتی هنگام در گذشتن و سفر به دیاری دگر هم در اوج و پاکیزگی بود. جان سپردن در جمع یاران و حلقه عاشقان صادق سعادت کمی نیست که نصیب مرضیه شده است.
برای ایجاد مناسباتی انسانی تر جهت زندگی شرافت مندانه تر از زندگی و سفر مرضیه می توان بسیا آموخت.
منوچهر مرعشی
14-10-2010
۱ نظر:
ای کاش زنده می ماند و سرنگونی آخوندها را می دید امیدوارم نسل های بعدی از مرضیه بعنوان سمبل و نشان افتخار موسیقی ایران یاد کنند همان طوری که از ام کلثوم بعنوان افتخار موسیقی اعراب یاد می شود
ارسال یک نظر