منوچهر مرعشی
14-02-2009
گاه تنها نگاه ها سخن می گویند
با چشمهای چشمه های جوشانشان
گاه تنها اشکها سخن می گویند
با رود زلالی ازباغ کلامتشان
گاه تنها دستها سخن می گویند
با زنجیر جملات پیوسته اشان
گاه تنها لبهای بسته سخن می گویند
با خوشه های زرد تبسمشان
گاه تنها بوسه ها سخن می گویند
با شعله های سرخ فروزانشان
گاه تنها پاها سخن می گویند
با استواری گامهای متینشان
گاه تنها قلبها سخن می گویند
با طنین طپش دلنشینشان
گاه تنها فرشته های سکوت سخن می گویند
با خرمن رویاها درزیر بالها یشان
و من بی آنکه سخنی بر لب برانم
با تو به صد زبان سخن می گویم
من منتظرم ،دریاب مرا یارم
پیش از آنکه از سینه فریاد بر آرم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر