بسان ابری که بغض کرده
چو دانه ای که در درون خود فشرده
بسان ناله ای که در گلوی نی خفته
چو قصه ای که شب هنوز نگفته
بسان ستاره ای که در کمین تیرگی نشسته
چو غنچه ای که لب فرو بسته
بسان کاشفی که در فکر فرو رفته
چو ریشه ای که امید به خویش بسته
بسان ببری که دل به مهتاب داده
چو خشمی که بر لبی خموش گشته
بسان غمی که در قلب غروب لانه کرده
چو شوقی که در نگاه تو به انتظار نشسته
کمی دام گرفته
منوچهر مرعشی
6-03-2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر