به تمشای تو نشسته ام
و فضای پر ندا
با دانشی بر سطح آب روان
و خواهشی در پرواز
با آسمانی ز سایه مهر
و قلبی منقلب
با ابری آبستن بهار
و پرسشی بی تاب
با دلی در احتراز
و ستاره ای سخنگو
من
تا بام مهتاب خود را بالا کشیدم
و از دست صبا
الهامی گرفتم
منوچهر مرعشی
02-06-2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر