بار تنهایی

گاه شاهد عبور سالخورده انسانی تنها با سگ وعصا از زیر پنجره نگاهم در این سوی جهان هستم که تنهایی تلخ و تامل برانگیزانسان را در پایان راه عریان می نماید



قلبی شکسته
چشمهای بیسو
عصای کهنه،
در دستهایی لرزان

انتهای سفر
تنها ،
سگی همراه

با گامهای سنگین
تنهایی خویش را
بر شانه های خسته

پیش می برد

منوچهر مرعشی
18-10-2009