با تو

روز با تو آغاز میشود  و شب  به پایان  می رسد

نور با تو دیده می گشاید و تاریکی فرو می رود

دانه با تو بیدار می شود و درخت از خاک برمی خیزد

خیال با تو به پرواز در می آید و رویا به شکوفه می نشیند

خانه با تو به آرامش می رسد و حرکت براه می افتد  

اندیشه با تو راه می گشاید  وکاربثمر می  رسد

دل با تو آرام می گیرد و قلب منقلب می گردد

پندار با تو پاک می شود و کردار به نیکی می گراید

گفتار با تو گره می گشاید و رفتار دگرگون می شود

جستجو با تو به منزل می رسد و پرسش بی تاب می شود

امکان با تو بودن می شود و زمان شتاب می گیرد  

آب با تو حیات می بخشد و خاک فروتن می گردد

زمین با تو برقص می آید و آسمان صبور می شود

دریا با تو مروارید می دهد و رود روان می گردد

تردید با تو رد می شود و یقین از راه می رسد

عشق با تو جاودان می شود وکینه از درون بدر می رود

آدمی با تو انسان می شود و نیستی هست می گردد

منوچهر مرعشی

27-05-2011

آه زمان

آه

روزهای رفته

زمان سوخته

کودکیهای گم شده

خاطرات خاموش

جوانیهای بر باد رفته

زخمهای کهنه

دستهای فرسوده

پاهای خسته

پیمانهای شکسته

آرزوهای پرپر شده

گلدانهای خالی

آشیانه های بی پرنده

پشت های  زخمی

دلهای خونین

سینه های پر حسرت

پیوندهای گسسته

رشته های پوسیده

چشمهای بی سو

باورهای فروریخته

رویاهای ویران شده

خیالهای بی بال

 وجدانهای خفته

عاطفه های بی پیوند

احساسات سر شده

بی تفاوتی های کشنده

تنهای های تباه کننده

عقاید عقب برنده

تقدس های تخدیر کننده

ریلهای اکسیده

ارتباطات کور گشته

نغمه های خموش

روزهای تاریک

شب های بی فروغ

سایه های سرگردان

خانه های مخروبه

بنفشه های بی بهار

استخوانهای پر درد

قصه های پر قصه

پیله های بی پروانه

سالهای سیاه

افسانه های بی سر

فصلهای یکسان

تکرارهای تلخ

زخمهای دهان گشوده

 رنجهای انبار شده   

دردهای گره گشته  

کلمات بغض شده

خفقان فریاد  گشته

سکوت پر صدا

خاموشی های شرمسار

امیدهای شکسته

یاسهای پراکنده

صبرهای بسر رسیده

طاقتهای بی طاق

اسبهای بی سوار

انسانهای بی اثر

پرندگان پر شکسته

قلبهای قفل شده

استعدادهای بی ثمر

آدمهای به آخر رسیده

خونهای ریخنه

صفرهای بی نان

اشکهای سیلاب گردیده

کودکان پیر شده

نوزادهای مرده

پستی های بی پرده

رذالتهای آشکار

تصاویر فریبنده

ستاره های بی نور

خودخواهی های بی حد

حرفهای مرده

مردهای زنده خوار

فکرداران فکر فروش

شاعران شرور

فیلسوفان سراب ساز

هنرمندان حفظ وضع موجود

دین داران بی آیین

شیدان بی شرم

دزدان دست رنج 

ویران کننده گان سیاره

دشمنان حیات

برهم زننده گان زیست

آه زمانه آه زمانه  

منوچهر مرعشی

25-05-2011

بارش مهتاب

 دیشب که تو را یافتم

مهتاب بر من بارید

شب بو ها با من رقصیدند

باد بشادی برخاست

چشمه ها ترانه سر دادند

ستاره ها به دیدار برکه ها آمدند

دریا یک بغل آرامش داد

آسمان به مهمانی زمین آمد

از خاک جنگلی رویا رویید

و در اشکهای شب یک دشت شکوفه  شکفت

منوچهر مرعشی

26-05-2011

 شگفتی

شگفت تر از شب

شمعی است که

بر پا

تا آخرین قطره اشک خویش می سوزد  

منوچهر مرعشی

25-05-2011

تو زنده ای

 

برای آنان که چنان زندگی می کنند که پس از مرگ تولدی تازه می یابند.

تو زنده ای

زیرا که :

روشنک کنار پنجره نشسته

نسیم به نسترن پیام رسانده

صبا به باد مژده داده

محبوبه در دل شب شکفته

ندا به  خانه دل رسیده

شقایق در دستهای عشق روییده

پرستو به هجرت پر کشیده

 تو در حیاتی

زیرا:

خیابان پر از عطر بهاره

کوچه سرشار ز یاد یاره

میدان غرق غوغای نبرده

زیبای لباس رزم پوشیده

عزم پرچم پایداری برفراشته

مهر بر ما دیده گشوده

تو هستی

 :زیرا

آگاهی بذر افشانده

هوشیاری چشم گشوده

اندیشه بارور گشته  

 شب شکوفه داده

حیات از هر سو زده جوانه

توزنده ای تو نمرده ای

منوچهر مرعشی

24-05-2011

دریا

این دریا

که چنین سخت سخن می راند

آشفته ز اوضاع زمان است

منوچهر مرعشی

22-05-2011

ایمان گم شده

باورهایم را بادی وحشی با خود برد

.........

من سنگسار شقایق ها را شاهد بودم
من رنج زمین را حس کردم

من اشکهای کبوتران را دیدم

من گریه های آسمان را شنیدم

من شرم خورشید را دیدم

من رذالت آدمیان را نظاره کردم

.......

من ویران شدن باورهایم را به عزا نشستم

.......

من اما

ایمان گم شده ام را

زیر درخت کیلاسی یافتم





منوچهر مرعشی

14-05-2011

زندگی

  برای آنان که هنرمندانه زندگی می کنند و هنگام گذر مرگ به  احترامشان کلاه از سر بر می دارد و از هستی خود اثری جاودان بجا می گذارند

زندگی باید:

پر از  شادی باشد همچو شاپرک

پر از  جوانی باشد همچو شادی    

 پر از اندیشه باشد همچو شب     

پر از  دوستی باشد همچو صبح  

پر از حقیقت باشد همچو ظهر

پر از  راستی  باشد همچو روز

پر از  مهر  باشد همچو ماه

پر از سادگی باشد همچو آب

پر از سهولت باشد همچو اکسیژن

                پر از رنگ باشد همچو رنگین کمان 

پر از  غرش باشد همچو بیشه

پر از  عصیان باشد همچو پرسش

پر از  ایمان  باشد همچو کیلاس   

پر از  گفتن باشد همچو گنجشک

پر از  خیال باشد همچو شعر

 پر از  رویا باشد همچو مهتاب 

پر از خوستن باشد همچو آرزو

پر از  صبر باشد همچو سحرا

 پر از  بار باشد همچو تاک

پر از پیغام باشد همچو باد

 پر از نور باشد همچو آفتاب

پر از پونه همچو جالیزار

پر از لطف همچو جویبار 

پر از آواز باشد همچو جنگل

 پر از  جهش باشد همچو آبشار

پر از  فریاد باشد همچو رعد

پر از چلچله باشد همچو هجرت

پر از رقص باشد همچو گندم زار

پر از  لبخند باشد همچو انار  

 پر از  دانایی  باشد همچو دانه

 پر از  جنبش باشد همچو جوانه

 پر از  فکر باشد همچو غروب

پر از  پاکی  باشد همچو شبنم

پر از  جریان باشد همچو رود

پر از  بخشش باشد همچو خورشید

پر از  آرامش باشد  همچو یقین

پر از  کار باشد همچو کندو

پر از  خاطره  باشد همچو کلمات  

پر از  نوازش باشد همچو نسیم

 پر از  تغییر باشد همچو تولد 

پر از  همراهی باشد همچو رفتن

سرشار کبوتر باشد همچو صلح

پر از  حادثه  باشد همچو تاریخ

پر از  عشق باشد همچو شقایق

 پر از سبز ی باشد همچو علفزار

پر از  امواج باشد همچو دریا   

پر از  جاذبه باشد همچو افسانه

پر از  ارزش باشد همچو گنج

پر از  فرمان باشد همچو حرکت

پر از  زیبایی باشد همچو گل

پر از نقش باشد همچو پروانه

پر از  عزم  باشد همچو کوه    

پر از اثر باشد همچو باران

زندگی :

 تنها دم و باز دم نیست  

 خلاصه شدن در خود نیست

 حبس شدن در محدودها نیست

  اسارت در خودخواهی ها نیست

 خفتن در گور تنهای ها نیست   

طی کردن طول چند سال نیست

تکرار یکسان ثانیه ها نیست

در پی هیچ دویدن نیست

قانع شدن به نان نیست

در وحشت مرگ زیستن نیست

ماندن در جهل نیست

سوختن در آتش خشم نیست

مردن در دستان نفرت نیست

سر خم کردن به ستم نیست

رنج دگری را دردیدن نیست

در وهم زیستن نیست

تور فریب بافتن نیست

دام دروغ ساختن نیست

در رفتن از میدان نیست

جنگیدن با خویش نیست

دزدیدن رنج دگران نیست

نفی دگری نیست

                                                                                                                                                                                                                                                ماند در قفس خصم نیست

چسبیدن به یک نقطه نیست

نشخوار افکار دگران نیست

زیر سایه بزرگان خفتن نیست

 میخکوب شدن از ترس نیست

بستن خود به بند سنتها نیست

معتاد شدن به عادات نیست

ماندن در زنجیر شریعت نیست

تعطیل کردن خرد نیست

در پی سراب فلسفه دویدن نیست 

ماندن در شبه شک نیست

در محدوده علم باقی ماند نیست

قفل بر قلب زدن نیست

بستن بال خیال نیست

کشتن رویا ها نیست

 زندگی همراه شدن با هستیست  

منوچهر مرعشی  

13-05-2011

خوشم

خوشم به خش خش برگی خشک
خوشم
به چشمک ستاره ای عاشق
خوشم
به شیطنت بادی بشیر
خوشم
به سرک کشیدن جوانه ای سرکش
خوشم
به بازی باران با آسمان
خوشم
به اخم ابری آبستن
خوشم
به بوسه سپیده بر پیشانی شب
خوشم
برقص سبزه ای در توفان
خوشم
به تمنای ترانه ای ز مهتاب
خوشم
به امید آغازی نو
خوشم
به راهگشایی حرفی تازه

خوشم
به تصویری از خیال
خوشم
به چراغی از اندیش
خوشم
به جسارت ذره ای کوچک
خوشم
به پذیرش بار امانت
خوشم
به توانای های انسانی
خوشم به خویشاوندی با هستی


منوچهر مرعشی
06-05-11

کسی

کسی از پلکان آسمان بالا می رود
کسی پنجره ای رو بخدا می گشاید
کسی از زندگیش اثری می سازد
کسی سینه اش شکوفه می دهد
کسی ترانه می کارد
کسی مهر درو می کند
کسی از دشت ماجرا عبور می کند
کسی زنجش را در باغ می کارد
کسی غصه را بثمر می رساند
کسی لحظاتش را گل دوزی می کند
کسی ناله را به نی می دهد
کسی هستی را معنی می کند
کسی چشمهایش را به روشنی می بخشد
کسی ز جان خویش پلی می سازد
کسی آفتاب را به خانه می برد
کسی ایده را ماده می کند
کسی افسانه را زنده می کند
کسی صداقت را پیشه می کند
کسی راستی را رسم می کند
کسی رویا را احظار می کند
کسی دلش را رها می کند
کسی قلبش را پیوند می زند
کسی از مرگ عبور می کند
کسی به پروانه می پیوندد
کسی اشکش ابر پر باران می گردد
کسی زپلشتی ها پرده برمی دارد
کسی گره ز غم غروب می گشاید
کسی بر گیسوان خورشید شانه می کشد
کسی بند ز پای جانها می گشاید
کسی جهان را بجوش می آورد
کسی بهاری دگرگونه می آفریند
کسی سنگ را بسخن وا می دارد

کسی وحشت را می شکند
کسی با سبزه برقص بر می خیزد
کسی ستاره می گردد
کسی ز خاکستر خویش تولد تازه می یابد
کسی به دامن جاودانگی می رسد
کسی بر هستی ما می فزاید

منوچهر مرعشی
03-04-011